فیبروم یا میوم رحمی یکی از شایع‌ترین توده‌های خوش‌خیم در رحم است که معمولاً در سنین باروری بانوان ایجاد می‌شود. این توده‌ها از بافت عضلانی رحم منشاء می‌گیرند و اگرچه ماهیت سرطانی ندارند، اما بسته به اندازه و محل قرارگیری می‌توانند باعث بروز علائم آزاردهنده شوند. برخی بانوان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، اما در موارد دیگر فیبروم‌ها می‌توانند زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار دهند.

علائم شایع فیبروم رحمی

• خونریزی‌های شدید و طولانی‌مدت قاعدگی

• درد یا فشار در ناحیه لگن

• تکرر ادرار یا احساس فشار بر مثانه

• یبوست یا فشار بر روده‌ها

• مشکلات باروری یا سقط‌های مکرر در برخی موارد

روش‌های تشخیص

• معاینه بالینی توسط متخصص زنان

• سونوگرافی رحم به‌عنوان روش اصلی تشخیص

• در صورت نیاز MRI یا هیستروسکوپی برای بررسی دقیق‌تر

روش‌های درمان فیبروم

انتخاب روش درمان به اندازه فیبروم، شدت علائم و شرایط بیمار بستگی دارد:

1. درمان دارویی:
   کنترل خونریزی و کاهش علائم با استفاده از داروهای هورمونی یا غیراهورمونی.

2. روش‌های کم‌تهاجمی:

   • هیستروسکوپی: برای برداشتن فیبروم‌های داخل حفره رحم

   • میومکتومی لاپاراسکوپی یا باز: خارج کردن فیبروم با حفظ رحم

3. هیسترکتومی (خارج کردن رحم):
   در مواردی که فیبروم‌ها بسیار بزرگ یا متعدد باشند و سایر روش‌ها پاسخ ندهند، رحم به‌طور کامل خارج می‌شود.

مزایای درمان فیبروم

• کنترل خونریزی‌های غیرطبیعی و بهبود کم‌خونی

• رفع درد و فشار لگنی

• بهبود کیفیت زندگی و فعالیت‌های روزمره

• افزایش شانس باروری در برخی بانوان

مراقبت‌های پس از درمان

• استراحت کافی پس از جراحی یا روش‌های کم‌تهاجمی

• پرهیز از فعالیت‌های سنگین در هفته‌های ابتدایی

• مصرف داروهای تجویز شده برای کنترل درد و جلوگیری از عفونت

• مراجعه منظم به پزشک برای بررسی روند بهبودی